OSMANCIK GÜNDEM
İnteraktif Haber


Duyurular
Döviz Bilgileri
AlışSatış
Dolar32.222232.3513
Euro35.110935.2516
Hava Durumu
Takvim
Saat
Tülay HERGÜNLÜ
PRİZMA
DEMOKRASİ TRENİ -3-
09/03/2013
Demokrasi treni ana duraklar da, Cumhuriyet’in temel niteliklerini değişime uğratırken, ara duraklardaki bazı ufak tefek yol kusurlarını da düzeltmeye devam ediyordu. Sağlık sektörü, “tam gün yasası” ile yeniden yapılandırıldı. Taşeronluk sistemi ile çalışanların anası ağlatıldı. İçki yasağının kapsama alanları genişletildi, bazı illerin bazı valileri, bazı halka açık yerlerde ve piknik alanlarında içki yasağı uygulaması başlattı. Öğretmenlere içki içtikleri bahanesiyle soruşturmalar açıldı. Doktorları Alo 184’e,  öğretmenleri Alo 147 hattına şikâyet edebilme imkânı getirildi…  Demokrasi treni hayatımızın her alanına öylesine fütursuzca daldı ki; Doğum tercihimizden, yapacağımız çocuk sayısına, izleyeceğimiz televizyon dizilerinden, okuyacağımız kitaplara kadar müdahale etmeye başladı. Sezaryenle doğum yasaklandı. Osmanlı dizileri patlama yaptı. Medya baskısı inanılmaz boyutlara ulaştı. Basılmamış kitapları toplattılar, yazarlarını içeri tıktılar.”O gazeteleri almayın” direktifleri verdiler, köşe yazarlarını işten attırdılar. Bir başyazarın üzerine, yazılı ve görsel basın yoluyla öyle bir saldırıldı ki, neredeyse “hedef “ haline getirilen başyazar, çareyi milletvekili olmakta buldu. Bir büyük gazete sahibi; “…bu saldırılar yayın grubumuzu yıldırmayacaktır. Grubumuz Keriz Feneri dâhil tüm yolsuzluk olaylarının üzerine gitme kararlılığından vazgeçmeyecektir” dedi ve trilyonluk vergi cezası ile karşı karşıya kaldı. Öyle bir korktu ki, en iyi köşe yazarlarını işten atmak zorunda kaldı.  Demokrasi treni tam hızla yol almaya devam ederken, dinleme skandalları da ardı ardına patlamaya başladı. Anlı şanlı siyasetçiler, birer birer partilerinden istifa ettirildiler. Dinleyenler “ derin devlet” dediler, “F tipi cemaat” dediler, baş makinist, “ Beni de dinlediler” dedi! Koskoca ülkede hâlâ kim ya da kimlerin dinleme yaptırdığı anlaşılabilmiş değil. Bu da demokrasinin bir başka cilvesi olsa gerek… Demokrasi treni yaşam alanlarımıza da müdahale etti. Tüm duraklarda imar yasasını değiştirdi. 2B yasası ile orman vasfını yitirdiği iddia edilen tüm yeşil alanlara yapı izni verildi. Kıyılara imar izni çıktı.  Ormanlarımız, kıyılarımız, “ağa”’ ların hayallerini süsleyen dev gökdelenlere kavuşmaya başladı. Büyük şehirlerde nefes alamaz duruma geldik. Yaşam alanlarımız yok olmaya başladı. İstanbul’un en güzel tepelerine, parklarına, meydanlarına ucube camiler,  güzelim Haliç’e ucube köprüler yapma telaşına düşüldü. Öyle bir demokrasi havariliğine soyunuldu ki; ülkemizde gayrimüslim sayısından fazla kilise varken, yeni kilise yapımına izin çıktı… İyiden iyiye gemi azıya alan demokrasi treninde, Atatürk ve Cumhuriyet düşmanlığı her durakta kendini göstermeye başladı. Ankara’da geleneksel olarak düzenlenen Garnizon Koşusu ve Seğmen Alayı Yürüyüşü iptal edildi. 19 Mayıs kutlamalarının statlarda yapılması yasaklandı. 23 Nisan ve Cumhuriyet Bayramı kutlamaları sınırlandırıldı ve önemsizleştirildi. Merkez Bankası’nın ve Vakıflar Genel Müdürlüğü’nün İstanbul’a taşınması kararı alındı. Trenin baş makinisti yabancı misafirlerini büyük ölçüde İstanbul’da ağırlamaya başladı. Zaten kendisi de mesaisinin çoğunu Dolmabahçe Sarayı’nda geçirmeye başlamıştı. Bu sayede Ankara’nın içi boşlatılacak ve yabancı misafirlerin Anıtkabir ziyaretleri de önlenmiş olacaktı. Kısaca hem Ankara hem de Atatürk yalnızlığa mahkûm edilecekti. Ancak tüm bu uygulamalar ters tepti; yüz binler Anıtkabir’e aktı…Bir tarafta demokrasi treni, Cumhuriyet’in bütün kazanılmış maddi ve manevi değerlerini kâh yıkarak kâh satarak yoluna devam ederken; birileri de ülkenin başka bölgelerinde, makinisti İmralı’da olan başka bir trene binmeye başladılar. İlk yolcularını Habur sınır kapısında karşılayan tren, zafer işaretleri ve davul zurnalarla ufaktan ufaktan hızlanmaya başladı. Bu trende başka bayraklar açılıyor, başka dilde pankartlar taşınıyor, hatta ve hatta Türk bayrakları yakılıyordu. Bu trenin varmayı hedeflediği son durağı, kendilerince “Kürdistan” adını verdikleri, özerk bir bölge idi. Nihayet bu trenin yolcuları, yıllarca bekledikleri ortama kavuşmuşlardı. Görüşmeler, Oslo ve İmralı olmak üzere, bilinmeyen pek çok yerde devam ediyordu… İmralı’daki liderleri ise Türkiye Cumhuriyeti Hükûmeti’ne “yol haritası” ile “çözüm mektupları” gönderiyordu. Devam edecek… Tülay Hergünlüİstanbul, 06 Mart 2013 Not: Dünya Emekçi Kadınlar Günü’müz kutlu olsun diyemiyorum; çünkü kutlanacak bir şey göremiyorum. Kadınların ikinci sınıf vatandaş muamelesi yapılmadığı, öldürülmediği, “karnından sıpayı, sırtından sopayı eksik etmeyeceksin”, “15’inde kız ya yerde ya erde”, zihniyetine sahip olan insanların başımızdan defoldukları günlerde buluşmak dileğiyle; tüm kadınlara sadece sevgilerimi gönderebiliyorum…


2802 kez okundu. Yazarlar

Yorumlar

Henüz yorum yapılmamış. İlk yorumu yapmak için tıklayın

Yazarın diğer yazıları

Kadınlar günü, kadın hakları filan… - 16/03/2022
Kadın… Nedir kadın?
Haçlı Batı’nın ikiyüzlü siyaseti - 05/03/2022
Tarih boyunca Türk ve Müslümanlara yapılan katliamlara dünya her zaman seyirci kalmıştır.
Boğazlardaki Atatürk kilidi; Montrö Antlaşması - 28/02/2022
Atatürk’ün hemen ardından gelen iktidarlar, onun güvenli dış politika kurallarını sürdüremedi.
İyi polis, kötü polis - 13/02/2022
Hani dizi ya da filmlerde izleriz ya; polisler bir suçluyu sorgu odasına alırlar. İki polis içeriye girer.
“Yapacak bir şey yok!” - 09/02/2022
Günlerdir haber kanallarında vatandaşa elektrik ve doğalgaz faturalarının yüksekliği konusunda ne düşündükleri soruluyor.
Fatma Girik - 29/01/2022
Türk Sineması, tüm emekçileriyle birlikte kendine özgü sıcaklığı ve samimiyeti olan oyuncularıyla var olmuştur.
Ay çekirdeği - 26/01/2022
Kuruyemiş dükkânında bir diyalog:
Önce can, sonra canan - 21/01/2022
Geçtiğimiz günlerde telefonuma bir mesaj düştü.
Kayıt dışı çalışma hayatı - 17/01/2022
2022 yılında uygulanacak olan net asgari ücret 4.253,40 TL. olarak belirlendi.
 Devamı