1980 yılının sonbahar günlerine,

Yakın günlerde ülkenin dört  bir tarafında,

Adı konulmayan bir savaşta,

Ülkenin okumuş, yetişmiş gençleri,

Birileri tarafından öldürülüyordu.

Kimin gezdirdiği bilinmeyen silahları,

Sabah ülkücü,

Öğleden sonra solcu genci öldürüyordu.

Silah aynı silahtı. Ölenler belliydi.

Katil veya katiller belli değildi.

                …

Ülkedeki  gençlerin ölümü,

Üzüntü , tasa, kaygı.

Annelerin ve babaların korkuları,

Toplumun yoğun  sessizliği ve sinmişliği.

Siyasetçilerin basiretsizliği,

Halkı temsil eden vekillerin,

İradelerini kullanamamaları,

Polisin bölünmesi,

Ordunun sessizliği

Toplumda bir kurtarıcı arayışını,

İsteğini, arzusunu ortaya çıkarmıştı.

                …

Bu günleri özlemle bekleyen,

Zinde güçler,

12 Eylül günü yönetime el koymuş,

Ülkenin karanlık dehlizlerini,

Stadyumlarını, kapalı ve karanlık olan,

Her deliğini suçlu, suçsuz binlerce gencini,

Zindanlara doldurur misali doldurmuş,

Zindanlardan gelen, haykırışları, naraları,

Acıları, gözyaşları ,türkülere, şiirlere mısra olmuştu.

İnsan hayatı kısa diyenler yanılıyor.

Hayat kısa değil,

Yaşananları düşündüğünde,

Hele yazdığında,

Film şeridi gibi gözünün önünden geçirdiğinde,

Hayat uzun, uzun ama

Hayat hep bizden bir şeyleri,

Çaldığı için, kısadır hayat.

En acımasız, hırsızdır hayat !

                …

15 Temmuz’da bizi geçmişe,

Karanlık günlere götürttürmeyen şehitlerin,

Ve gazilerin önünde saygı ile eğilelim.

Muharrem YILDIZ