KÜÇÜK YÜREĞİN BÜYÜK AİLESİ

Küçük bir kız vardı,

Annesini kaybetmiş.

Çırılçıplak cesedini göstermişler ona.

Zaman zaman ağlıyordu.

Karnı ağrıyordu sürekli.

Bazen de bir şey olmamış gibi,

Boş gözlerle bakıyordu çevresine.

Onun durumunu bilenlerde,

Ona bakardı meraklı gözlerle.

Taşınmayacak kadar büyük,

Bir yüktü anne kaybetmek.

O minicik yüreği taşıyamıyordu bu acıyı.

Hastalanıyordu sık sık.

Babası ve ablası ilgileniyordu,

Genç kız olan ablasının hayalleri vardı,

Onunla ilgili.

Okutmamışlardı kendisini.

Küçük kız kardeşi için,

Hayallerini çıkarmıştı ceyiz sandığından.

Onu kendi, kendini o görüyordu.

O minik yürek öğretmeninden,

Okul müdürüne kadar herkesin,

İlgisiyle düzeldi.

Bir şiir yazdı. Birincilik aldı.

BÜYÜK AİLEM

Herkes merak ederdi,

Yatılı okumayı, özgür olmayı,

Her istediğini özgürce yapmayı.

Gelip görmeyince çoğu bilmezdi hasretliği,

Bir gece kalsa, akıtırdı gözyaşlarını,

İşte o zaman anlardı,

Kalabalıklar içindeki yalnızlığı,

Düşünce,  tutup elinden kaldıracak,

Kimse olmadığını.

Belki kardeşleri yoktu yanında,

Ama onlarca arkadaşı vardı.

Anne ve baba çok uzaktaydı,

Öğretmeni ona hem ana hem babaydı.

Bir nebze de olsa unuturdu,

Ailesinin yokluğunu.

Yüreğindeki burukluğu, oyunlarla avuturdu.

Kiminin annesi, babası bazen gelirdi.

Sevdiklerinin elinden tutup neşeyle gülerdi.

Kiminin ne arayanı ne soranı vardı.

Onların neşesine ve kapılara boynu bükük bakardı.

Bazen evinde yemeği zor bulurdu,

Üstüne giyecek elbisesi sanmayın çoktu.

Tüm bunlara YBO’da kavuştu

Kimi on dört kimi daha yedi yaşındaydı,

Kimi öksüz kimi yetim çocuklardı.

Ama artık büyük bir ailesi,

YBO’daki arkadaşları ve şefkatli öğretmenleri vardı.

                                                                                        MERVE ÇIRLAN

                                                                                             7/B

                                                            OSMANCIK ORG.AHMET ÇÖREKÇİ YBO