Onlarca kilometre uzaktan gözüken,

Osmancık Kalesi Kızıl ırmağın kıyısında,

Bir kartal başı gibi yükseliyordu.

Kale duvarlarının uç tarafındaki burçlardaki,

Leylekler yuvalarında bütün yaz,

Söğütlerin gölgesi vurmuş çeltik tarlalarından,

Getirdikleri yılan, kurbağa ve böceklerle,

Yavrularını besliyorlardı.

Kızıl ırmağın uğultusu yüzyıllardır surların,

Taş duvarlarına çarpıp, hüzünlü bir şarkı gibi,

Toz bulutu dolmuş göğe doğru yükseliyordu.

                     ..

Bilge ve birazda geveze yaşlı Osmancıklılar,

Irmak kıyısında garsonların getirdiği,

Çayı höpürdetirken bir mucize bekliyorlardı.

Bugüne kadar seçimlerde hep iktidar olan,

Partileri desteklemişlerdi.

Ama kurulan hükümetlerden,

Yeteri kadar yatırım alamamışlardı.

Yeni yetişen nesil okumaya gözünü dikmiş,

Okuyanlar kendini kurtarmış,

Gurbet ellerde iş ve aş sahibi olmuşlardı.

Okumayanlar tembelleşmişti.

Üretmiyorlardı.

Borçla yaşıyorlardı.

Büyük camiden çok,

Bankaları ziyaret eder olmuşlardı.

                    ..

Yazın sinek bulutları, toz, toprak,

Kışın çamur, su birikintileri, çukurlar,

İnsanı umursamayan, yol güvenliğini,

Sağlamadan, uyarıcı levhalar,

Kullanmayan taşeron eski mütaahitler,

İnsanların hayatını iki yıla yakındır,

Zorlaştırmışlardı.

Osmancık adeta gökyüzünden toz yağan,

Şantiye  şehri  olmuştu.

                 ..

Bu toz, çamur, çukur yetmiyormuş gibi,

Havaların güzel gitmesinden yararlanan,

Bilinçsiz ve dengesiz çiftçiler bir de çeltik anızlarını,

Leyleklerin yavrularına yedirdikleri kurbağaları,

Yılanları, fareleri, börtü, böcekleri yakmaya başlamışlardı.

Tozlu havanın yanına bir de duman karışmıştı.

Yol kenarında Osmancıklıya iş ve aş veren tesisler,

Astım ve bronşit olan insanlar zor durumlarda kalmıştı.

Her yıl çevresindeki insanlardan bir, iki kurban alan,

Kızıl ırmağın kıyısından gökyüzüne yükselen,

Bu sessiz çığlıkları onlarca Sivil Toplum Örgütü,

Ve insanlar duymuyordu.

Borçlar ve zorluklarla sindirilmiş,

Hayat zorlukları  tarafından narkoz lanmış toplum,

Çamura, toza, dumana, umursamazlığa, değersizliğe,

Sessiz kalıyordu.

Toplum sağlığını yitiriyordu.

04.11.2013