Seçimle Devlet Gücünü ele geçirenler,

Hep böyle davranmışlardır.

Önce büyük bir hoşgörü ile,

Büyük Halk yığınlarına umut verirler,

Güven verirler,

Gönüllere girerler.

İktidar gücünü damarlarında hissedince,

Değişirler.

Değişen kendileri değildir aslında,

Etrafını saranlar, sarmalayanlardır,

Nefes kendinindir.

Söyledikleri ve yaptıkları kendinin değildir.

Bunu anlayamazlar.

Anladıklarında da,

İş işten geçmiş olmaktadır.

Siyasetçinin  düşmanı çok,

Hakiki dostu azdır.

Eskiden siyasetle uğraşan bir abimiz:

“Türkiye’de bir partinin tek başına uzun süre iktidarda,

Kalması iyi bir şey değildir.

Ben bunu anladım.

Zamanla ne kadar çıkarcı  varsa,

O partiye doluşuyorlar.

Siyaset o zaman çirkinleşiyor.

Ar,namus ,haya kavramı erezyona uğramış,

Bu kişiler zamanla vitrini dolduruyorlar.

Bu işi gönülden yapanları sindiriyorlar.

Çıkarlarına uygun hareket etmeyince de hemen o partiyi,

Kolayca terk ediyorlar.”

          ..

Ülkenin kaderine hükmeden,

Gücü ve iktidarı elinde tuttuğu halde,

Kendini siyasi bakımdan güvende görmeyen,

Siyasetçilerin dünyada görünen hastalığı,

Para ve mal biriktirmek ve zenginini yaratmaktır.

Allah’ına güveneceğine para ve mala ,

Ve zenginine güvenen bu insanlar,

Bilinçaltındaki bu korkuyu yenmelidirler.

           ..

Totoliter rejimlerde gücü elinde ,

Bulunduran iktidar sahipleri,

Zaman zaman bir metot olarak,

Kendini desteklemeyen,

Halka kötü davranmaya başlarlar,

Halkın ne yapacağını beklerler.

Halk tepki verince de ,

Ya geri dönüş yaparlar,

Ya da polisiye tedbirleri uygularlar.

Baskı ve zulüm sonucu direniş ortaya çıkar.

               ..

Bölgesinde en demokratik ülkelerden biri olan,

Türkiye daha ileri ,batı tarzı yönetime layık dır.

Bu konuda basınımıza, bürokrasimize, yazarlarımıza,

Halkımıza büyük bir görev düşmektedir.

Ayrışmadan bir birimizi anlayacağız.

Sen-ben, biz-siz kavgasına girmeyeceğiz.

Bu konuda görevimi yaptığıma inanıyorum.

25.06.2013