Leyleğin ömrü lak lak yapmak ile geçermiş..               Ne yapalım; hayvancık bacakları ve gagası uzun yaratıldığı ve ‘beyni’ de olmadığı için başka yapacak bir şeyi yok..       

Hayvancağızlar da, oradan ora ya göç etmekten kendine sabit bir yer bulamadığı için olacak ki, ömrünü lak lak ile dolduruyor..

Gerçi bunları yazdığımız için, hayvan severleri derneği’nin mümtaz yöneticileri kızarlar ya.. 

Eee. ne yapalım..İnsanlara yıllardır onca eziyet, onca çile çektirilmesine rağmen, İnsan Hakları Derneği yöneticileri hiç kızmıyorlar..!           

Arada sırada binaları basılıp, tartaklanıyorlar, kurşunlanıyorlar, zaman zamanda demeçlerinden dolayı cezalara çarptırıldıkları için zaman bulup da insan hakları ihlalleriyle ilgilenemiyorlar!..   

Sahii, nereden çıktı bu insan hakları?          

Şunun şurasında hayvanlar alemine dalıp, bu alemin içinde adeta yuvasızları oynayan leyleklerin ömürlerini neden lak lak ile geçirdiklerine değinecektik..Şimdi bunları okuyunca; “hemşerim işin gücün yok mu?” diye sorup, leyleğin lak lak ile geçen ömrü üzerine bir iki lakırdı yaptığımıza kızabilirsiniz..      

Hakkınız da var..              

Yıllardır ülkemizde insanlar, düşüncelerinden dolayı içerlere tıkılırken, adaletsiz gelir dağılımı yüzünden insanca bir yaşama kavuşamayan milyonlarca insan varken, leyleğin ömrü de nerede çıktı.. Bizimki de; ‘iş olsun, kolay gelsin’den başka  bir şey değil..

Ama yine de, bu sevimli hayvanların (hayvan dediğim için tüm hayvan severlerden peşinen özür diliyorum.) ömrünü neden lak lak ile geçirdiğini yazmakta kararlıyım..  

Bu sevimli yaratıklar beyin olmadığı, dolayısıyla da düşünemedikleri için ömürlerini lak lak ile geçiriyorlarken, acaba biz insanlar düşüncemiz ve beynimiz olmasına rağmen ne ile geçiyoruz, hiç düşündünüz mü?Hadi onlarda beyin yok da ömürlerini lak lak ile dolduruyor,                

Ya biz...? Bizlerin de aslında onlardan pek farkımız yok gibi..                

Neden derseniz? Biz insanlar, düşünmeyi bile kendimize lüks kabul edip, her şeyi bir yerlere havale etme kolaycılığına alışmadık mı?          

Yaşamımızı adeta; mutfak, yatak odası ve tuvalet üçgeni arasına indirgemedik mi?     Tabii bir de ‘aptal kutusu’ denilen TV karşısında apışıp gibi ayrı bir alışkanlığımız var ki, adeta bilim adamlarına ayrı bir inceleme konusu olur..       

Şimdi böyle ömrünü belli bir üçgenin içersine hapseden, kendini diğer canlılardan ayıran ‘tek beyni olan canlı’ olma özelliğini bile doğru dürüst kullanamayan biz insanların, o sevimli yaratıklardan ne farkımız kalıyor? Onlar ömürlerini lak lak ile bir de oradan oraya göç etmekle geçirirlerken, bizler de , ‘ceğiz, cağız’ ya da ‘cek, cak’ masallarını dinlemekle geçirmiyor muyuz?           

Başka, ne farkımız var?   (17.05.2013)